ნაშრომში „ტოტემი და ტაბუ“  (1913/2022) ფროიდს მოჰყავს ორი მაგალითი, პირველი ინგლისელ ანთროპოლოგ ფრეიზერს ეკუთვნის, მეორე კი მისივე კლინიკური პრაქტიკიდანაა აღებული:  მაორის ბელადი საჭმლის მომზადებისას ცეცხლს სულის შებერვით არასდროს აჩაღებს. ითვლება, რომ მისი სუნთქვა წმინდაა და ცეცხლს ძალას გადასცემს. ძალა ცეცხლიდან ქვაბზე გადავა, ქვაბიდან საჭმელზე, საჭმლიდან ადამიანზე, რომელიც ამის შედეგად დაიღუპება. ფროიდის გადმოცემით, მისი პაციენტი ქმარს სთხოვდა, რომ ნაყიდი ნივთი გადაეგდო, რ

ფროიდი თავის 1926 წლის ნაშრომში სახელწოდებით „ინჰიბიცია, სიმპტომი და შფოთვა“ მიმოიხილავს როგორც ობსესიური ნევროზის წარმოშობის ეტიმოლოგიას, ასევე მისი სიმპტომების ფორმაციას. დაწყებული 1894 წლიდან, ფროიდმა ობსესიური ნევროზის, როგორც ცალკე ნოზოლოგიურ ერთეულის დახასიათება დაიწყო. ამ პერიოდიდან მოყოლებული, ის სხვადასხვა თეორიას ავითარებს და აზუსტებს ამ ნევროზის წარმომავლობას. სხვადასხვა წლებში, საუბრობს როგორც მემკვიდრეობით, ასევე ტრავმატულ და ადრეული ბავშვობის აქტიურ სექსუალურ გა

შესავალი მიუხედავად იმისა, რომ ობსესიური ნევროზის, როგორც ტერმინის, ასევე დიფერენცირებული კლინიკური ერთეულის დაფუძნება ზიგმუნდ ფროიდის სახელს მიეწერება, მაინც სამართლიანი იქნება, ვთქვათ, რომ ობსესიური ნევროზის მსგავსი მდგომარეობების აღწერა ფროიდამდეც ფიქსირდება. წინამდებარე სტატია ორ მიზანს ისახავს, პირველი, მოკლედ შეაჯამოს და მიმოიხილოს ობსესიური ნევროზის ადგილი ფროიდამდელ სოციო-კულტურულ და ფსიქიატრიულ კონტექსტში. აქვე უნდა აღინიშნოს, რომ ეს მიმოხილვა მოკრძალებულია და მიზნად